Honorowi obywatele
Honorowe Obywatelstwo miasta Lędziny nadawane jest przez Radę Miasta osobom, które w społeczeństwie lędzińskim cieszą się powszechnym szacunkiem i niezaprzeczalnym autorytetem, za szczególne zasługi dla dobra miasta i lokalnej społeczności.
- Andrzej Naczyński- Uchwała CXCVI/03/01 z dnia 22.03.2001r.
- śp. Płk Jerzy Szewełło - Uchwała CXCVI/03/01 dnia 22.03.2001r.
W okresie stanu wojennego w grudniu 1981r. stanął po stronie strajkujących górników kopalni „Ziemowit", ryzykując karierą a nawet życiem. Swoją postawą udowodnił, że człowiek nigdy nie musi być bezwolnym wykonawcą rozkazów, zawsze stoi przed nim wybór pomiędzy dobrem a złem.
- śp.Franciszek Serafin - Uchwała CXCVI/03/01 z dnia 22.03.2001r.
W roku 1962 przeszedł do Zasadniczej Szkoły Metalowej w Tychach, będąc równocześnie etatowym pracownikiem katowickiego Oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego odpowiedzialnym za szkolenie nauczycieli.
Następnym etapem jego pracy zawodowej pozostawał Śląski Instytut Naukowy. W czasie tej pracy doktoryzował się na Uniwersytecie Śląskim, na którym w kolejnych latach pracował kierując pracą Zakładu Metodologii i Dydaktyki Historii Uniwersytetu.
W 2000 roku Prezydent Rzeczypospolitej w uznaniu pracy naukowej przyznał Franciszkowi Serafinowi tytuł Profesora Zwyczajnego.
Profesor Serafin był autorem i redaktorem wielu książek i opracowań poświęconych między innymi Tychom i okolicom, których najszersze z nich stanowią: Województwo Śląskie /1922 - 1939/, monografia Lędziny - zarys dziejów.
- Antoni Piszczek - Uchwała CCLVII/11/01 z dnia 22.11.2001r.
Urodzony 24.01.1936r. we Lwowie. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, wydziałów: geologiczno-poszukiwawczego (ukończył 1958r.) i górniczego (ukończył 1970r.)
Przez cały okres pracy zawodowej związany z górnictwem i przemysłem wydobywczym.W okresie zatrudnienia przeszedł wszystkie szczeble górniczego awansu zawodowego pracując
- w roku 1959 w KWK „Wesoła" na stanowiskach od projektanta do głównego inżyniera ds.
- w latach 19669-70 zatrudniony w KWK „Piast" w Lędzinach jako naczelny inżynier;
- w latach 1970-73 naczelny inżynier KWK „Bolesław Śmiały" w Łaziskach;
- w latach 1973-75 dyrektor KWK „Murcki" w Katowicach;
- w roku 1976 kierownik działu naukowo-technicznego KWK „Bolesław Śmiały";
- w latach 1976-80 zatrudniony na stanowiskach od inspektora kopalń do dyrektora
- w latach 1980-83 dyrektor KWK „Ziemowit" w Lędzinach;
- w roku 1983 przeniesiony do Zrzeszenia Kopalń Węgla Kamiennego w Mysłowicach.
Za wzorową prace górniczą odznaczony m.in.:
- Brązowym, Złotym Krzyżem Zasługi;
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski;
- złotą odznaką Zasłużony w Rozwoju Województwa Katowickiego;
- honorową Szpadą Górniczą.
W okresie kierowania kopalnią dyrektor zawsze sprzyjał i wspierał inicjatywom załogi, społeczności lędzińskiej m.in. w zakresie budowy kościoła w Hołdunowie, gazociągu w Lędzinach, rozbudowy terenów rekreacyjnych, działalności kulturalnej (utrzymanie Zakładowego Domu Kultury).
- śp.Wiktor Zin - Uchwała nr XLVIII/318/06 z dnia 27.04.2006
Obok pracy naukowej zajmował się działalnością na rzecz Krakowa oraz architektury i zabytków całego kraju. W latach 1977 - 1981 był wiceministrem kultury i sztuki oraz generalnym konserwatorem zabytków.
Szczególni znany jako gospodarz cyklu telewizyjnego „Piórkiem i węglem". Laureat wielu nagród, odznaczeń i medali. Ta znakomita postać, po raz pierwszy gościła w naszym mieście w roku 1992r. Wizyta profesora związana była bezpośrednio z pracami konserwatorsko - architektonicznymi prowadzonymi na wzgórzu i kościele sw. Klemensa. Profesor Zin udzielił konsultacji konserwatorskich, podzielił się interesującymi uwagami i spostrzeżeniami związanymi z najstarszym lędzińskim zabytkiem. Zaangażował cały zespół naukowców, którzy wykonali szereg prac odkrywkowych na terenie kościoła i wzgórzu.
Profesor Zin dzięki swym barwnym, interesującym prelekcjom, bogatymi w treści patriotyczne, religijne, estetyczne i historyczne połączone z rysunkiem, niewątpliwie wzbogacił naszą wiedzę, rzucił nowe swiatło na przeszłość i teraźniejszość lędzińskiej Górki.
- śp. ks. Tadeusz Orszulik - Uchwała nr XLVIII/318/06 z dnia 27.04.2006
- ks. kanonik Józef Przybyła - Uchwała nr XXIX/195/08 z dnia 3.06.2008
Ksiądz Kanonik zdecydowanie bardziej wolał jednak podkreślać inne formy swej pracy pro publico bono, do których zalicza między innymi funkcjonowanie świetlicy parafialnej im. Bł. Edmunda Bojanowskiego, prowadzonej przez Siostry Służebniczki, działalność Klubu AA Tadeusz, prace parafialnego zespołu charytatywnego i punktu wydawania darmowej odzieży czy finansowanie bonów żywnościowych dla potrzebujących rodzin i obiadów dla dzieci w Szkole Podstawowej nr 3 i Gimnazjum nr 2. W uznaniu zasług dla lokalnej społeczności w 2001 roku Rada Miasta Lędziny nadała ks. Józefowi Przybyle tytuł „Zasłużony dla miasta Lędziny". Ksiądz dziekan odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, nadanym przez Prezydenta RP.
15 grudnia 2005 roku Kapituła Nagrody starosty Bieruńsko Lędzińskiego w dziedzinie kultury za rok 2005 wyłoniła spośród nominowanych w kategorii Clemens Pro Publico Bono za wspieranie inicjatyw na rzecz kultury i ochrony jej dóbr księdza kanonika Józefa Przybyłę. Nagrodę przyznano za wieloletni mecenat nad kulturą w Lędzinach i powiecie bieruńsko - lędzińskim.
- śp. Rafał Bula
W 1984r. przeszedł na emeryturę i poświęcił się penetracjom archiwalnym dotyczącym górnictwa i Lędzin. Napisał kroniki kopalni Piast i Ziemowit, współpracował przy redagowaniu Kalendarza Górniczego kopalni Ziemowit, ukazującego się w latach 1984-2003, publikował artykuły w prasie lokalnej (Rodnia, Echo, Ziemowit). Jest współautorem monografii historycznej Lędzin pod redakcją prof. Franciszka Serafina.
Na bogaty dorobek pisarski Pana Rafała Buli składają się również opracowania i artykuły poświęcone historii górnictwa węglowego oraz książki o losach i tragedii Górnoślązaków w latach II wojny św. i w okresie powojennym prezentujące nieznane lub zapomniane fakty stanowiące cenne źródło wiedzy i materiał do dalszych badań historycznych.
Pan Rafał Bula pozostaje autorem następujących samodzielnych publikacji książkowych:
-
Widziane z Górki Klemensowej Początki górnictwa w Lędzinach - zeszyt nr 5 (wyd. 1996r.)
-
Unicestwieni przez wojnę i kłamstwo 1939-1955 - Ofiary wojny w gminie i parafii Chełm Śląski (wyd. 2005r.)
-
Świadkowie cierpienia i śmierci w Lędzinach 1939-1955 (wyd. 2010r.)
Pan Rafał Bula za pracę kronikarza, dokumentalisty i wybitne dokonania pasjonata, badacza, popularyzatora historii Lędzin i licznych miejscowości Powiatu Bieruńsko-Lędzińskiego został wyróżniony Nagrodą Starosty Bieruńsko-Lędzińskiego za upowszechnianie kultury „Clemens pro Kultura AD 2010".
-
Irena Gajer
Pani Irena Gajer jako skarbnik miasta wielokrotnie inicjowała szereg przedsięwzięć umożliwiających m.in.:
- wspieranie lędzińskich stowarzyszeń i grup twórczych
- wypłatę stypendiów dla studiujących mieszkańców miasta
- budowanie zadań pożytku publicznego
- nagradzanie laureatów olimpiad przedmiotowych, konkursów itp.
- budowanie strategii rozwoju miasta
- promocję miasta przez jego wydawnictwa książkowe, prasę samorządową itp.
Przez okres wszystkich kadencji Rady Miasta była w stałej dyspozycji względem radnych, komisji, lokalnych jednostek i struktur samorządowych, stanowiąc niezaprzeczalny autorytet finansowy oraz wzór oddanego społeczności lokalnej pracownika samorządu terytorialnego.
Wykształciła i przygotowała do dalszego awansu zawodowego szereg młodych pracowników służb finansowych Urzędu i jego jednostek.
Z przebiegu pracy Pani Ireny Gajer wynika w sposób bezpośredni fakt, iż wobec całokształtu jej działalności na rzecz lędzińskiego samorządu rozwijał się on gospodarczo, kulturalnie i społecznie uzyskując w tym okresie certyfikaty i wyróżnienia (Certyfikat ISO, Certyfikat Najwyższa Jakość 2010, Certyfikat Europejska Gmina - Europejskie Miasto, II miejsce pośród gmin najlepiej korzystających ze środków Unii Europejskiej).
-
śp. Jan Raszka
Jan Raszka ur. 08.02.1933r., bojszowianin, absolwent Uniwersytetu Łódzkiego i Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi, mgr biologii ze specjalnością: mikrobiologia.
Zamieszkały od 1954 r. w Lędzinach, związany zawodowo przez okres 28 lat z KWK „Ziemowit" (kierownik laboratorium diagnostycznego GZOZ Tychy przy Przychodni Specjalistycznej w Lędzinach).
Działacz i założyciel odnowionych struktur samorządowych miasta, walczących o jego historycznie uzasadnioną samodzielność-oderwanie od administracyjnego przyporządkowania do aglomeracji miasta Tychy.
Od 10 marca1990r. do grudnia 1991r. Przewodniczący Lędzińskiego Komitetu Obywatelskiego.
Radny Rady Miejskiej w Tychach od 27.05.1990r. do 21.05.1991r.
Przewodniczący I, II kadencji odnowionego samorządu Lędzin- Rady Miasta Lędziny w okresie 22.05.1991r. do 28.03.1996r.
W działalności zawodowej, społecznej zawsze bezpartyjny, promujący chrześcijańskie wartości życiowe. Żonaty od 57 lat, ojciec dwóch córek i syna, dziadek dla dziesięciorga wnucząt oraz czworga prawnucząt.
Dzięki swojemu zaangażowaniu społecznemu, rozumieniu potrzeb mieszkańców, poszanowaniu śląskiej tradycji i uwarunkowań historycznych doprowadził m.in. do:
- zorganizowania w laboratorium analitycznym w Przychodni Specjalistycznej KWK „Ziemowit" prowadzenia badań dla mieszkańców miasta nie będących pracownikami kopalni,
- aktywizacji społeczeństwa Lędzin w działaniach przywracających oderwanie od sztucznych struktur administracyjnych aglomeracji tyskiej,
- przywrócenia symboliki i historyczno-promocyjnej roli herbu miasta Lędziny, który ustanowili pierwsi rajcowie lędzińscy już w roku 1786,
- ustanowienia pierwszego statutu Gminy Miejskiej Lędziny przyjętego przez nową, odrodzoną Radę Miasta I kadencji w roku 1991
- ufundowania przez Radę Miasta II kadencji dzwonu z inskrypcją „Jan Paweł II Papież Polak" na świętowanie 225-lecia odnowionego i murowanego kościoła pw. św. Klemensa Papieża i Męczennika, posadowionego na Górce Klemensowej, stanowiącego herbowy symbol miasta,
- podjęcia i kontynuacji miejskich procesów inwestycyjnych dotyczących szkół i przedszkoli, budowy krytej pływalni, poczty, kuchni miejskiej, Domu Dziennego Pobytu Seniora, utworzenia MZOZ i MZE Lędziny.
- przejęcia od KWK „Ziemowit" i rozbudowy, generalnego remontu budynku obecnego ratusza miejskiego wraz z salą widowiskowo-kinową,
- inicjowania przedsięwzięć kulturalnych (np. spotkania młodzieży dekanatu bieruńskiego na Górce Klemensowej),
- wydawania wspólnie z sąsiednimi gminami gazety samorządowej „Rodnia" oraz współfinansowania wydawnictw książkowych dotyczących regionu (np. Słownik Biograficzny Ziemi Pszczyńskiej, Śląska Mapa Regionu),
- do promocji historii i współczesnych zagadnień socjologicznych miasta Lędziny w ramach serii zeszytów lędzińskich „Widziane z Górki Klemensowej" czy monografii historycznej miasta „Lędziny- zarys dziejów".
Swoim autorytetem i postawą wspierał zawsze działalność lędzińskiego zespołu folklorystycznego „Lędzinianie", którego wieloletnim, aktywnym członkiem była żona Genowefa.
Wobec tragedii wybuchu reaktora jądrowego w Czarnobylu zorganizował wspólnie z radnymi miasta, pracownikami Urzędu, nauczycielami, działaczami stowarzyszeń pobyt wakacyjny w Lędzinach dla 20 ukraińskich dzieci dotkniętych skutkami tej tragedii.
Za czasów jego kadencji, jako Przewodniczącego Rady Miasta zainaugurowano współpracę z prof. Wiktorem Zinem, prof. Franciszkiem Serafinem - osobami, których praca na rzecz Lędzin predysponowała ich do późniejszego tytułu „Honorowego Obywatela Miasta".
Zmarł 11.01.2016 r.
- śp. Jan Górski
Jan Górski urodził się 12 grudnia 1929 roku w Bąkowie.
We wrześniu 1957 roku został nauczycielem w Szkole Podstawowej nr 2 w Hołdunowie. W 1963 roku przeszedł do pracy w nowej szkole, tzw. tysiąclatce w Hołdunowie, której był kierownikiem, a następnie - aż do emerytury na którą poszedł 1985 roku – dyrektorem.
Słynął z tego, że był świetnym nauczycielem, zawsze opanowanym, zrównoważonym i chętnym do pomocy, a także dobrym szefem, wspaniałym przyjacielem i oddanym mentorem. Talent Jana Górskiego został dostrzeżony przez koleżanki i kolegów z pokoju nauczycielskiego, dyrektorów innych szkół, uczniów, a także władze oświatowe, które nagradzały go za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej.
Jan Górski w latach 1954-55 był pracownikiem Polskiej Akademii Nauk, zatrudnionym jako członek Zespołu Poinwentaryzacyjnego Nieużytków Poprzemysłowych.
Od 1966 r. angażował się w prace Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego. Należał do Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Mikołaja Kopernika oraz Szkolnego Koła Ligi Ochrony Przyrody. Za działalność w tych zrzeszeniach otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń.
Przez kilka kadencji był radnym miejskim w Tychach. Pełnił funkcję prezesa Ogniska ZNP w Lędzinach i Hołdunowie.
- śp. Władysław Trzciński
Władysław Trzciński urodził się 29 października 1938 roku.
Jego życiowe dokonania są naprawdę imponujące. Wszystko zaczęło się w roku 1986 kiedy to został wybrany przewodniczącym samorządu mieszkańców dzielnicy Hołdunów nr 34. Prowadził wówczas intensywne działania zmierzające do poprawy warunków życia mieszkańców Hołdunowa.
W lipcu 1988 roku został wybrany radnym Miejskiej Rady Narodowej w Tychach, a od razu na pierwszej sesji Rady wybrany został pierwszym wiceprzewodniczącym.
Wspólnie z siedmioosobową grupą radnych walczył o rozwój Lędzin i Hołdunowa. Warto tu wymienić takie dokonania jak: pomoc dla społecznych komitetów gazyfikacji, wybudowanie kanalizacji ogólnospławnej na osiedlu XXX lecia czy uzbrojenie terenów pod budownictwo osiedli Centrum II i osiedla PKP. Ponadto razem z radnymi z Bierunia, Bojszów, Kobióra i Gostyni brał udział w przygotowaniu uchwały Miejskiej Rady Narodowej w Tychach o podziale na sześć jednostek samorządu terytorialnego.
Uchwała została przyjęta niemal jednogłośnie 26 stycznia 1990 roku, a później zatwierdzona przez Wojewódzką Radę Narodową w Katowicach.
27 maja 1990 roku odbyły się wybory do władz samorządowych miasta Tychy. Władysław Trzciński ponownie otrzymał mandat radnego i już kilka miesięcy później wraz z Zygfrydem Ścierskim, Klemensem Ścierskim, Wilhelmem Śmiłowskim i Janem Raszką utworzył komitet założycielski, którego celem było stworzenie samodzielnej Gminy Lędziny.
Następnie wybrany został Pełnomocnikiem Komitetu. Będąc wiceprzewodniczącym Rady Miasta miał jednocześnie duży wpływ na przygotowania budżetu na rok 1991.
Dzięki staraniom Komitetu spełniły się dążenia lędzinian do utworzenia własnego miasta.
1 kwietnia 1991 roku powstało miasto Lędziny, a 12 maja odbyły się wybory uzupełniające do Rady Miasta Lędziny. Kilka dni później, na uroczystej Sesji Rady Miasta Władysław Trzciński został wybrany pierwszym Burmistrzem Miasta Lędziny.
Plonem pierwszej kadencji Trzcińskiego było między innymi: opracowanie ogólnego planu zagospodarowania przestrzennego, trzech planów szczegółowych, skomunalizowanie 80% mienia miejskiego, telefonizacja miasta, wymiana 15 km sieci wodociągowej i 25 km sieci kanalizacyjnej oraz budowa sieci gazowej w całym mieście. Ponad to, w okresie tym zmodernizowano 27 km dróg miejskich i 11 km chodników, wybudowano pięć parkingów miejskich, wymieniono 70 km sieci niskiego napięcia i 20 km wysokiego napięcia oraz 20 stacji transformatorowych. Wyremontowano wszystkie szkoły podstawowe i oddano do użytku salę gimnastyczną.
W 1998 roku Trzciński wystartował w wyborach do Rady Powiatu. Zdobył mandat, a na pierwszej sesji został wybrany Przewodniczącym Rady Powiatu Tyskiego Ziemskiego. Od początku kadencji prowadził działania zmierzające do powstania oddzielnego powiatu. Dopiął swego, a nowy powiat - bieruńsko-lędziński otrzymał własną siedzibę, herb i flagę.
W październiku 2002 roku, w wyborach bezpośrednich - Władysław Trzciński zwyciężył w pierwszej turze i ponownie objął stanowisko burmistrza.
W tej kadencji wybudowano nowoczesną oczyszczalnię ścieków w Hołdunowie, 15 km kanalizacji ogólnospławnej, wybudowano i naprawiono 20 km dróg miejskich i 15 km chodników, wymieniono 15 km wodociągu. Ponadto, rozbudowano Targowisko Miejskie, dokonano termomodernizacji szkół i przychodni zdrowia.
Od 30 lat Władysław Trzciński jest członkiem Ochotniczej Straży Pożarnej, a w latach 1998 – 2011, pełnił funkcję prezesa zarządu Powiatowego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej. Był również członkiem zarządu Wojewódzkiego Śląskiego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej.
